Ανοιχτή συζήτηση για τη μη ιδιωτικοποίηση του Νερού από κατοίκους, Φορείς και εκπροσώπους Συλλόγων στο Περιστέρι.

Οι κάτοικοι και οι Φορείς του Περιστερίου έκαναν την αρχή, διοργανώνοντας μια ανοικτή συζήτηση με θέμα την επικείμενη ιδιωτικοποίηση του νερού κα τις συνέπειες που θα έχει στην κοινωνία.

Προβλήθηκε το ντοκυμαντέρ «Πωλείται Ζωή», του Δημοσιογράφου Γ. Αυγερόπουλου, τον οποίο και ευχαριστώ προσωπικά για την προθυμία του να μας διαθέσει την ταινία, με θέμα την αρνητική εμπειρία από την ιδιωτικοποίηση του νερού σε άλλες χώρες.

Για τα προβλήματα που θα προκαλέσει η επικείμενη ιδιωτικοποίηση εταιρειών όπως η ΕΥΔΑΠ και η ΕΥΑΘ, ή σε όσα προκάλεσε η ιδιωτικοποίηση στην Γαλλία, την Γερμανία, τον Καναδά κ.λπ.

Πάνω σε όλα αυτά  έγινε ενημέρωση στους παρευρισκόμενους, από εκπροσώπους των συλλόγων εργαζομένων της ΕΥΔΑΠ και της πρωτοβουλίας πολιτών για την μη ιδιωτικοποίηση του νερού στην Ελλάδα SAVEGREEKWATER»  (www.savegreekwater.org)

Ο Σύλλογος Εργαζομένων Περιστερίου με παρουσία και προτάσεις προσπαθεί να επιτύχει με σύνθεση όλων των δυνάμεων την συνολική ενεργοποίηση της κοινωνίας ώστε να προτείνει και να επιβάλλει λύσεις στα άμεσα προβλήματά της.

Αρκετά ενθαρρυντικη η παρουσία εκπροσώπων Συλλογικοτήτων και από άλλους Δήμους της Αττικής οι οποίοι αγκάλιασαν τν πρωτοβουλία μας και θα παραλάβουν την σκυτάλη της ενημέρωσης στις επόμενες εβδομάδες.

Η Συντονιστική Επιτροπή αποφάσισε να επιδώσει ψήφισμα με τις υπογραφές πολλών κατοίκων στο Δημοτικό Συμβούλιο Περιστερίου (για τους λόγους που λέμε ΌΧΙ στο ξεπούλημα του νερού στην Ελλάδα).

Μπορείτε να φανταστείτε μια αγορά νερού; Μια αγορά, όπου ιδιοκτήτες μετοχών νερού θα το πουλούσαν και θα το αγόραζαν, ενώ άλλοι θα κερδοσκοπούσαν πάνω στην τιμή του χωρίς να το χρειάζονται; Πως θα ήταν η ζωή, εάν όλα τα νερά του πλανήτη,  επιφανειακά ή υπόγεια, τα νερά των ποταμών, των λιμνών και των παγετώνων, ανήκαν σε ιδιώτες; 

 
Το "Πωλείται Ζωή" εξετάζει την μεγαλύτερη αγορά νερού του κόσμου που έχει στηθεί στην Χιλή. Εκεί όπου οι υδάτινοι πόροι της χώρας δεν ανήκουν στο κράτος αλλά σε ιδιώτες και μία εταιρεία μπορεί να είναι ιδιοκτήτης ενός ολόκληρου ποταμού και να κατέχει ποσότητα νερού ίση με το Βέλγιο. Εκεί, όπου το νερό έχει μετατραπεί από δημόσιο αγαθό ζωής σε ιδιοκτησία, και ένα «δικαίωμα νερού» μπορεί να κοστίζει όσο ένα σπίτι.
Ακόμα και στην έρημο της Ατακάμα, που θεωρείται η ξηρότερη περιοχή του πλανήτη, οι μεταλλευτικές εταιρείες - μεγαλο-ιδιοκτήτες του μακρύτερου ποταμού της Χιλής, Ρίο Λόα - αντλούν τεράστιες ποσότητες και χρησιμοποιούν το πολύτιμο νερό  για να ξεπλένουν μέταλλα, καταδικάζοντας χιλιάδες ιθαγενείς και χωριά αγροτών στην δίψα και τη φτώχεια.   

Κώστας Ρίπης