Αθήνα, 22 Νοεμβρίου 2013
ΓΕΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΓΣΕΕ
Εισηγητής Γεν. Γραμματέας της ΓΣΕΕ κ. Νικ. Κιουτσούκης
Συναδέλφισσες και Συνάδελφοι,
Βρισκόμαστε εδώ μια μέρα μετά την κατάθεση του Προϋπολογισμού για το 2014.
Ένας Προϋπολογισμός που το δημοσιονομικό του πλεόνασμα -αν και εφόσον “εγκριθεί” φυσικά από την Τρόικα - βασίζεται πάνω σε ένα τεράστιο κοινωνικό έλλειμμα…
Βασίζεται πάνω στη μεγάλη αναδιανομή πλούτου σε βάρος του κόσμου της εργασίας που έχει συντελεστεί την τελευταία τετραετία, με οριζόντια μέτρα- “χιλιόμετρα” ακραίας λιτότητας, ύφεσης και κοινωνικής ισοπέδωσης.
Βασίζεται πάνω:
• στα 37 δις € που έχουν χάσει οι μισθωτοί από το 2010 μέχρι σήμερα,
• στην πλήρη απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και των Συλλογικών Συμβάσεων με το εργατικό δίκαιο να απομακρύνεται οριστικά από τον “υπαρξιακό” του ρόλο και να νομιμοποιεί κάθε εργοδοτική αυθαιρεσία,
• στην ραγδαία πτώση του βιοτικού μας επιπέδου κατά 50%, ποσοστό πρωτόγνωρο για ευρωπαϊκή χώρα σε συνθήκες ειρήνης,
• στις εκατόμβες των ανέργων που αγγίζουν ή και ξεπερνούν τους 1 εκατ. 400 χιλιάδες,
• στις άδικες απολύσεις που κρύβονται πίσω από το “φερετζέ” της διαθεσιμότητας,
• στην “εκποίηση” δημόσιας περιουσίας ή τον “ξαφνικό θάνατο” των κρατικών επιχειρήσεων,
• στην “άνευ όρων παράδοση” της αμυντικής μας βιομηχανίας,
• στις συνεχείς φοροεπιδρομές, στο δήθεν έκτακτο “χαράτσι” που έγινε “μόνιμος” φόρος κατοχής όταν οι περίφημες “λίστες” με τους μεγαλοφειλέτες και φοροφυγάδες αγνοούνται σε “στικάκια” ή “υπόγειες διαδρομές”,
• στους Ειδικούς Φόρους Κατανάλωσης που μετατρέπουν τη θέρμανση σε “πολυτέλεια” επαναφέροντας την τριτοκοσμική έννοια της “ενεργειακής φτώχειας”,
• στις αυξήσεις του ΦΠΑ που καθιστούν απαγορευτική την πρόσβαση της “πάλαι ποτέ” μεσαίας τάξης σε είδη και υπηρεσίες πρώτης ανάγκης, την ώρα που τα μονοπώλια, τα ολιγοπώλια και τα καρτέλ συνεχίζουν ακάθεκτα την κερδοσκοπία τους,
• στα κοινωνικά αγαθά που “βαπτίζονται” εμπορεύματα,
• στον πολλαπλασιασμό της ανέχειας και των κοινωνικών ανισοτήτων με τις ουρές των συσσιτίων να γεμίζουν από τους “νοικοκυραίους του χτες”…
• στο σχεδόν μισό εκατομμύριο ελληνικές οικογένειες που αναγκάζονται να ζήσουν χωρίς κανένα εισόδημα,
• στα δεκάδες χιλιάδες “λουκέτα” μικρομεσαίων επιχειρήσεων με τις Τράπεζες να κρατούν κλειστή τη “στρόφιγγα” του δανεισμού παρά τα 233 δις των εγγυήσεων και τα 50 δις Ευρώ των ανακεφαλαιοποιήσεων,
• στην μετεξέλιξη του Κοινωνικού Κράτους σε “Κράτος Φιλανθρωπίας” με τις κοινωνικές δαπάνες να μειώνονται κατά 27%,
• στην απαξίωση του Ασφαλιστικού Συστήματος που “επιφυλάσσει ” προνοιακά επιδόματα αντί για αξιοπρεπείς συντάξεις διαγράφοντας τους κόπους του επαγγελματικού μας βίου,
• στο “κούρεμα” των Ταμείων και των μικροομολογιούχων,
• στην κατάρρευση του Εθνικού Συστήματος Υγείας που εγκαταλείπεται στους ανάλγητους πειραματισμούς του εκάστοτε Υπουργού,
• στην αποσύνθεση της Δημόσιας Παιδείας,
• στο “πετσόκομμα” του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, σε μια χώρα που η σωρευτική υποχώρηση του ΑΕΠ ξεπερνά το 25% και ο παραγωγικός ιστός καταρρέει βυθισμένος στην αποεπένδυση,
• στις κατασχέσεις και τους πλειστηριασμούς που “στρώνουν το χαλί” σε διεθνή τοκογλυφικά funds και ντόπια “κοράκια” προκειμένου να υφαρπάξουν έναντι “πινακίου φακής” τα σπίτια και τα υπάρχοντα των υπερχρεωμένων νοικοκυριών που δανείστηκαν με άλλα δεδομένα και σε άλλους καιρούς.
Με λίγα λόγια εάν κάποιος ήθελε να χαρακτηρίσει αυτόν τον προϋπολογισμό και το πλεόνασμα του θα μπορούσε να πει ότι είναι ένας ακόμη “Αιματοβαμμένος Προϋπολογισμός ” φτώχειας και κοινωνικής αναλγησίας.
Συναδέλφισσες και Συνάδελφοι,
Στην προηγούμενη συνεδρίαση του Γενικού Συμβουλίου, από αυτό εδώ το βήμα, είχαμε προειδοποιήσει για ακόμη πιο επώδυνες συνέπειες και προεκτάσεις της “λάθους συνταγής”….
Δυστυχώς δικαιωθήκαμε….
Δυστυχώς το “λάθος” δεν διορθώθηκε αλλά συνεχίζεται με αμείωτη ένταση.
Οι δέκα μήνες που μεσολάβησαν είναι μια ακόμη εφιαλτική περίοδος για τους Έλληνες πολίτες και την κοινωνία των εργαζομένων.
Η υπογραφή του 2ου Μνημονίου από την κυβέρνηση Παπαδήμου, που όταν τον είχαμε αποκαλέσει “Παπαδήμιο” κάποιοι μειδίαζαν περιφρονητικά, “φιλοτέχνησε” -σε απόλυτη εναρμόνιση με τις εγκληματικές παρεμβάσεις των προκατόχων της- την καταστρατήγηση κάθε Συλλογικής Διαπραγμάτευσης με:
• την αυταρχικού τύπου νομοθετική ρύθμιση για τη μείωση του κατώτατου μισθού και τη θεσμοθέτηση διαφορετικού βασικού μισθού για τους νέους κάτω των 25 ετών,
• την αναστολή της ευνοϊκότερης ρύθμισης και της επέκτασης των Κλαδικών Συμβάσεων,
• το ψευδομόρφωμα των Ενώσεων Προσώπων,
• τη μείωση του χρόνου μετενέργειας και τη ουσιαστική απονεύρωση του ΟΜΕΔ.
Μια καταστρατήγηση που ολοκληρώθηκε από τη σημερινή κυβέρνηση με την κατάργηση της καθολικότητας ισχύος της ΕΓΣΣΕ για μισθολογικά θέματα.
Με τις παραπάνω αλλαγές και παρεμβάσεις που όλοι γνωρίζουμε ποιοί κρύβονται πίσω από τις προτάσεις των e-mail της Τρόικα. Η αγορά εργασίας μετασχηματίζεται, πλέον, σε “γαλέρα”…
Και η τραγική εργασιακή πραγματικότητα αποτυπώνεται:
• στις δεκάδες ανυπόγραφες ή ανεφάρμοστες Κλαδικές και Ομοιοεπαγγελματικές Συμβάσεις,
• στην πρόσφατη Επιχειρησιακή Σύμβαση που προβλέπει τριμηνιαία καταβολή αποδοχών,
• στις ειδεχθείς και εξευτελιστικές ατομικές συμφωνίες,
• στους 800 χιλιάδες συναδέλφους μας που παραμένουν απλήρωτοι από 5 έως και 18 μήνες, και δυστυχώς κάποιοι εργοδοτικοί συνδικαλιστές αλλά κυρίως οι αρμόδιοι Υπουργοί νομιμοποιούν την παρανομία, αποτυπώνεται ακόμα στη “γενιά των 245€”
• στις φθηνές μαζικές απολύσεις,
• στη “μαύρη εργασία” που υπερβαίνει το 40,5%,
• στην εκτόξευση της μερικής απασχόλησης και της εκ περιτροπής εργασίας,
• στις επισχέσεις εργασίας,
• στις χιλιάδες παραβιάσεις εργασιακών δικαιωμάτων που δεν καταγγέλλονται υπό τον πολιορκητικό κλοιό της ανεργίας,
• στην κατάργηση του οκτάωρου-πενθημέρου,
• στην προσαρμογή του εργάσιμου χρόνου αποκλειστικά και μόνο σύμφωνα με τις ανάγκες της επιχείρησης ώστε να “γλιτώνει” ακόμη και την πενιχρή αμοιβή των υπερωριών.
Κάθε νέο Μνημόνιο και κάθε Μεσοπρόθεσμο έχουν ως βασικό προαπαιτούμενο την περαιτέρω αποδόμηση των εργασιακών σχέσεων του Ιδιωτικού Τομέα, όταν όλοι γνωρίζουν ότι αυτό δεν συμβάλει ούτε κατ’ ελάχιστο στην απομείωση του δημοσίου χρέους.
Η αδιέξοδη πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης και η απάνθρωπη ιδεοληψία ταύτισης της ανταγωνιστικότητας με τη συμπίεση του εργασιακού κόστους έχουν σαφή στόχο τη φτωχοποίηση των εργαζομένων, αλλά και προφανή σκοπό την αποδυνάμωση των Συνδικάτων…
Άλλοτε με συκοφαντίες και άλλοτε με “τεχνάσματα” κοινωνικού αυτοματισμού προσπάθησαν να απομονώσουν τη δράση μας αποπροσανατολίζοντας την κοινή γνώμη.
Δεν είναι τυχαίες οι διαρροές για αλλαγή του 1264, του θεμελιώδους Συνδικαλιστικού Νόμου.
Όπως μόνο τυχαία δεν ήταν η “φωτογραφική κατάργηση” από την κυβέρνηση Παπαδήμου των ΟΕΕ και ΟΕΚ, 2 οργανισμών με μεγάλη προστιθέμενη κοινωνική και αναπτυξιακή αξία που δεν επιβάρυναν τον Κρατικό Προϋπολογισμό…την ίδια ώρα μάλιστα που εξαιρούνταν από το “κούρεμα” των ομολόγων διάφορα funds.Δυστυχώς όμως την συκοφαντία αυτή την ενισχύουν και ορισμένες συνδικαλιστικές παρατάξεις οι οποίες επειδή αδυνατούν να πείσουν για τις θέσεις τους καταφεύγουν σε κατηγορίες και χαρακτηρισμούς αβάσιμους και απερίσκεπτους, πριονίζοντας έτσι το κλαδί που και οι ίδιοι κάθονται. Πυροβολούν το θεσμό της ΓΣΕΕ απαξιώνοντας το τελευταίο καταφύγιο των εργαζομένων και μετά απορούν γιατί δεν μας ακολουθεί ο κόσμος της εργασίας.
Συναδέλφισσες και Συνάδελφοι,
Σε αυτήν την κρίσιμη συγκυρία για την Πατρίδα μας, σε αυτές τις δύσκολες ώρες για τους εργαζόμενους και τις οικογένειές μας οφείλουμε περισσότερο από ποτέ να παραμείνουμε ενωμένοι μακριά από παραταξιακές σκοπιμότητες, κομματικές αντιπαραθέσεις και προσωπικές φιλοδοξίες
Οι διχαστικές λογικές λειτουργούν συχνά ως “προβοκατόρικες πρακτικές”.
Τα προβλήματα δεν έχουν “χρώμα”, είναι μεγάλα και κοινά για όλους…
Σε καμία περίπτωση δεν ισχυριζόμαστε ότι όλα είναι καλώς καμωμένα… όμως για την κατάρρευση 3 κυβερνήσεων συνέβαλε και η δική μας στάση και οδικός μας αγώνας.
Η αυτοκριτική μας, άλλωστε, πρέπει να είναι διαρκής με μόνο στόχο, όμως, τη ενδυνάμωση της παρέμβασής μας.
Μόνιμη επιδίωξη της δικής μας παράταξης όλο αυτό το διάστημα είναι η σφυρηλάτηση της ενότητας του Εργατικού Κινήματος σε κάθε συνδικαλιστική βαθμίδα και αυτό φαίνεται από τη στάση μας.
Γι’ αυτό ταυτόχρονα καταθέτουμε προτάσεις μέσα στα όργανα της ΓΣΕΕ ώστε:
• να αυξηθεί η συνδικαλιστική πυκνότητα,
• να ενισχυθεί ο κινηματικός μας χαρακτήρας,
• να προσεγγισθούν και εκφραστούν μορφές απασχόλησης όπως οι ευέλικτοι εργαζόμενοι, τα “μπλοκάκια”κ.λπ.,
• να προσανατολιστούμε και σε νέους τρόπους κινητοποιήσεων,
• να ενδυναμώσουμε την κοινωνική μας προσφορά με μετρήσιμο έργο,
• να πρωταγωνιστήσουμε στη συγκρότηση μιας πλατιάς κοινωνικής συμμαχίας για την απόκρουση των νεοφιλελεύθερων πολιτικών.
Η παράταξή μας υπηρέτησε και υπηρετεί ένα ανεξάρτητο, αυτόνομο και ακηδεμόνευτο Συνδικάτο.
Δεν μεταβάλλουμε το διεκδικητικό μας πλαίσιο, ούτε αυξομειώνουμε την ένταση του λόγου μας ανάλογα με τις κυβερνητικές εναλλαγές.
Δεν αλλάζουμε θέσεις όπως κάποιοι αλλάζουν πουκάμισα.
Απορρίπτουμε αυτούς που “κλείνουν τα μάτια” αλλά και αυτούς που “κλείνουν το μάτι” στις δυσκολίες μας.
Επενδύουμε στις λύσεις και όχι στα “προβλήματα”.
Αξιοποιώντας πλήρως τα πορίσματα των ερευνών του ΙΝΕ και του ΚΑΝΕΠ, καταθέτουμε ρεαλιστικές προτάσεις συμβατές, με την κοινωνικά φιλελεύθερη ιδεολογία μας.
Στο δίλημμα Χρήσιμοι ή Αρεστοί, επιλέξαμε με συνέπεια το Χρήσιμοι για τους εργαζόμενους και την κοινωνία και απορρίψαμε το “Αρεστοί” στις Κυβερνήσεις και τα κόμματα.
Συναδέλφισσες και Συνάδελφοι,
Η κυβέρνηση Παπανδρέου βρισκόμενη σε διατεταγμένη υπηρεσία έβαλε την Ελλάδα στην “περιπέτεια” των Μνημονίων…
Ο γόρδιος δεσμός δε λύνεται με την τακτική του “καλού παιδιού”, που εφαρμόζει σήμερα ο Πρωθυπουργός και η Κυβέρνηση αλλά κόβεται με δυναμική επαναδιαπραγμάτευση…
Αν όχι ΤΩΡΑ όμως, που η κοινωνία έχει εξαντλήσει κάθε όριο ανοχής και αντοχής, ΠΟΤΕ;
Η κοινωνική συνοχή διαλύεται, η πραγματική οικονομία καταρρέει, η χώρα αποβιομηχανοποιείται.
Οι δυσβάσταχτες θυσίες μας δεν πιάνουν τόπο…
Η ακολουθούμενη πολιτική παράγει μόνο αδιέξοδα…
Το Μνημόνιο είναι μια αποτυχημένη λογιστική Συνθήκη…
Εμείς υποφέρουμε για να μείνουμε στην ΕΕ ενώ αυτοί παραβιάζουν κάθε έννοια Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Μοντέλου και Κεκτημένου.
Δεν μπορεί να τιμωρούνται οι εργαζόμενοι και να προστατεύονται οι εργοδότες.
Δεν μπορεί να μας δείχνουν με το “δάχτυλο” αντί να μας δείχνουν το δρόμο της ανάπτυξης…
Δεν μπορεί όλοι να παραδέχονται το “λάθος” και να το αφήνουν να γίνει ολέθριο βαδίζοντας πάνω σ’ αυτό.
Δεν μπορεί να απεργάζονται ξανά και ξανά νέα μέτρα…
Δεν μπορεί το “ξεπούλημα” του εθνικού πλούτου να βαφτίζεται Μεταρρύθμιση…
Δεν μπορεί η ανθρωποφαγία σε Ιδιωτικό και Δημόσιο Τομέα να ονομάζεται Διαρθρωτική Αλλαγή.
Δεν μπορεί να απαιτούν την κοινωνική εξόντωση για να διασφαλίσουν τα “κέρδη” των Τοκογλύφων
Δεν μπορεί τα ρευστά διαθέσιμα των Διεθνών Τραπεζών να μπαίνουν πάνω από την εθνική μας κυριαρχία…
Δεν μπορεί να αποφασίζει ο Τόμσεν και η παρέα του, γράφοντας στα παλιά τους τα παπούτσια την εκλεγμένη κυβέρνηση…
Δεν μπορεί να καταργούν τον κοινωνικό διάλογο και να επιδίδονται σε αντικοινωνικούς μονολόγους όταν ο διάλογος αποτελεί βασικό συστατικό της Δημοκρατίας και στοιχείο πολιτισμού για τις αναπτυγμένες χώρες.
ΩΣ ΕΔΩ, λοιπόν – ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ….
Ας ακούσουν επιτέλους τη φωνή της κοινωνίας και ας σταματήσουν να μιλούν τη “γλώσσα” των αγορών.
Μέλλον χωρίς Παρόν δε μπορεί να υπάρξει…
Κράτος χωρίς Περιουσία, παύει να είναι Κράτος…
Χώρα που η νεολαία της μεταναστεύει είναι καταδικασμένη να γίνει “χώρος”….
Όλο το προηγούμενο διάστημα δώσαμε μάχες κυρίως αμυντικού χαρακτήρα και τις βαφτίσαμε “μαραθώνιο” αγώνων.
Οι μάχες αυτές δυστυχώς δεν είχαν τα προσδοκώμενα αποτελέσματα δεν κατάφεραν να δημιουργήσουν, μια κοινωνική δυναμική η οποία θα ισχυροποιούνταν μέρα με τη μέρα…
Οι θέσεις μας δικαιώθηκαν.
Ήρθε η ώρα να δικαιωθούν και οι αγώνες μας.
Σήμερα με τις προτάσεις σας θα πρέπει να χαράξουμε μια νέα στρατηγική ικανή να αντιμετωπίσει όχι μόνο τα δυσβάσταχτα νέα μέτρα του προϋπολογισμού αλλά και κάθε παράλογη απαίτηση της Τρόικας, των δανειστών και της Κυβέρνησης.
Όλοι μαζί ενωμένοι, συντεταγμένοι και αποφασισμένοι μπορούμε και πρέπει να ανατρέψουμε αυτές τις βάρβαρες πολιτικές.
