Η ημέρα τιμής, στη μνήμη αυτών που αγωνίστηκαν για την
αποκατάσταση της Δημοκρατίας στη χώρα μας και την απαίτηση των Ελλήνων για
ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, πραγματοποιείται για άλλη μια χρονιά κάτω από σκληρές μνημονιακές
συνθήκες για το Λαό και την Ελλάδα.
Η Χούντα πέθανε το ’73… πέθανε γιατί στο πλευρό των φοιτητών που
πρωτοστάτησαν στον αγώνα, στάθηκε σύσσωμος ο λαός, οι εργάτες, οι οικοδόμοι, οι
υπάλληλοι, όλοι ενωμένοι χωρίς φόβο. Η
Χούντα πέθανε το ’73 γιατί ο λαός διάλεξε τη δημοκρατία και πάλεψε για να την
κερδίσει. Κι αν σήμερα, κάποιοι θέλουν
να βλέπουν φαντάσματα του σκοτεινού παρελθόντος και ονειρεύονται την αναβίωσή
του, δεν θα τους περάσει.
Δυστυχώς όμως κάποιοι από τους αγωνιστές εκείνης της γενιάς, επέλεξαν
να εξαργυρώσουν τους αγώνες τους και την επωνυμία που κέρδισαν και έχτισαν πάνω
εκεί και την μεταπολιτευτική τους καριέρα στο Δημόσιο βίο, οδηγώντας τη χώρα
στο γκρεμό και αφήνοντας τους ανιδιοτελείς αγωνιστές να πληρώνουν κάθε φορά τη
ζημιά, όπως άλλωστε γίνεται συνήθως. Παρασυρθήκαμε
δυστυχώς στο λήθαργο του καταναλωτισμού και του προσωπικού μας βολέματος. Αν για το ’73 τιμούμε ατομικά αυτούς που
έπεσαν ηρωικά για τις αξίες τους, ατομικά πρέπει να βαρύνει η ευθύνη εμάς τους
υπόλοιπους για ό,τι ακολούθησε στη συνέχεια.
Δώσαμε στο χρήμα μεγαλύτερη αξία από όση έχει και απομακρυνθήκαμε από
τις ιδέες, τις αξίες και τα ιδανικά της δημοκρατίας για την οποία αγωνίστηκε η
γενιά του Πολυτεχνείου, είτε μέσα στη χώρα είτε μακριά από αυτήν.
Παρά το πολλά υποσχόμενο μέλλον και τις υψηλές προσδοκίες για τη
μεταπολίτευση, το πολιτικό σύστημα δυστυχώς ηττήθηκε εκ
των έσω από τους τεχνοκράτες και τις αγορές, μιας και δεν μπόρεσε και δεν ήθελε να
“ρυθμίσει” τις παρεμβάσεις τους.
Βία και ακρότητες, η οικονομική και κοινωνική ισοπέδωση που έφεραν
τα συνεχόμενα μνημόνια, ειδικά σε μια χώρα σα τη δική μας, θα έπρεπε να μας
έχουν οδηγήσει σε δυναμικές κινητοποιήσεις και αγώνα για τα αυτονόητα.
ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, υγεία,
ισονομία-ισοπολιτεία, σταθερή και μόνιμη εργασία, πολιτική επικεντρωμένη στον άνθρωπο.
Δυστυχώς όμως αφηνόμαστε ακόμα και σήμερα σε μια αδράνεια και μια
πνευματική ύφεση που εξαντλείται μόνο σε λόγια…
Γκρίνια, εύκολη κριτική και εφησυχασμός με συνήθη δικαιολογία την
απαξίωση των θεσμών. Ας μην ξεχνιόμαστε,
εμείς είμαστε οι θεσμοί! Εμείς τους φτιάχνουμε τους θεσμούς, εμείς τους δίνουμε
αξία ή τους καταρρακώνουμε.
Η Χούντα τελείωσε το ’73, συνάδελφοι. Είναι λάθος να υποστηρίζουμε το
αντίθετο. Άλλη κατάσταση αντιμετωπίζουμε
σήμερα, άλλες είναι οι συνθήκες και διαφορετική θα έπρεπε να είναι η αντίδρασή
μας. Ας υπάρξει επιτέλους μια αντίδραση.
Συμμετέχοντας στον 3ημερο εορτασμό της επετείου του Πολυτεχνείου
αποτείνουμε φόρο τιμής στους συνεπείς
αγωνιστές εκείνης της γενιάς.
Όσο το Πολυτεχνείο ζει, η Δημοκρατία μας δεν έχει να φοβηθεί
τίποτα.
Ομιλήτρια Ολγα Τσιμιδακη
