Το Δημόσιο θα συμψηφίσει τα χρέη του στην Εταιρεία με το κόστος του νερού από το 2004 έως σήμερα
Του Γιωργου Λιαλιου
Τον συμψηφισμό του κόστους του αδιύλιστου νερού, που από το 2004 έπρεπε η ΕΥΔΑΠ να πληρώνει στο Δημόσιο, με τα χρέη του Δημοσίου προς την ΕΥΔΑΠ αποφάσισε η κυβέρνηση. Με τον τρόπο αυτό, το ποσό που τελικά θα καταβληθεί στην εταιρία προκειμένου να κλείσουν οριστικά όλες οι οικονομικές εκκρεμότητες είναι περίπου 400 εκατ. ευρώ. Πάντως, οι εργαζόμενοι στην εταιρεία υποστηρίζουν ότι το συνολικό χρέος του Δημοσίου προς την ΕΥΔΑΠ ξεπερνά το 1 δισ. ευρώ και πως το δραστικό του «κούρεμα» θα λειτουργήσει σε βάρος της προς ιδιωτικοποίηση εταιρείας.
Το 1999, με τον νόμο 2744/99, η ΕΥΔΑΠ χωρίστηκε σε δύο εταιρείες: την ΕΥΔΑΠ Παγίων, που είχε στον έλεγχό της τους ταμιευτήρες νερού (Υλίκη, Μόρνος, Μαραθώνας, Εύηνος), τις περίπου 70 γεωτρήσεις, τα εξωτερικά υδραγωγεία και τα αντλιοστάσια, καθώς και τα δίκτυα μεταφοράς νερού μέχρι τα διυλιστήρια της Αθήνας, και την ΕΥΔΑΠ Α.Ε., η οποία είχε στον έλεγχό της τα διυλιστήρια νερού, τα δίκτυα ύδρευσης και αποχέτευσης και τους δύο βιολογικούς καθαρισμούς (Ψυττάλεια, Μεταμόρφωση). Σύμφωνα με τη σύμβαση που υπεγράφη το 1999 ανάμεσα στην ΕΥΔΑΠ Α.Ε. και το Δημόσιο, η ΕΥΔΑΠ θα έπρεπε να πληρώνει το κόστος του αδιύλιστου νερού στην ΕΥΔΑΠ Παγίων, δηλαδή στο Δημόσιο. Η υποχρέωση αυτή ξεκινούσε μετά την πρώτη 5ετία, δηλαδή από το 2004.
Η τιμή του νερού (στην οποία συνυπολογίζεται εκτός από τον πόρο και το κόστος ανάκτησής του, το περιβαλλοντικό κόστος κ.ά.) θα καθοριζόταν «με έγγραφη συμφωνία των μερών, σε συνάρτηση με την τιμολογιακή πολιτική και λαμβάνοντας υπόψη οπωσδήποτε την τιμή πώλησης του ακατέργαστου ύδατος προς τρίτους από την ΕΥΔΑΠ». Ωστόσο, η συμφωνία αυτή δεν έγινε ποτέ και το θέμα δεν απασχόλησε κανέναν, καθότι η ΕΥΔΑΠ είναι, ακόμα και σήμερα, υπό τον έλεγχο του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ 61,3%, Τράπεζα Πειραιώς 10%, διάφορα νομικά πρόσωπα 18,7%, διάφορα φυσικά πρόσωπα 10,5%).
Σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ», το Δημόσιο, κλείνοντας τις οικονομικές εκκρεμότητες της εταιρείας ενόψει της ιδιωτικοποίησής της αποφάσισε να συμψηφίσει στα χρέη του προς την εταιρεία (από το επενδυτικό πρόγραμμα κ.ά.) το κόστος του νερού από το 2004. Πηγή για την κοστολόγηση είναι μελέτη του τομέα Υδατικών Πόρων του ΕΜΠ για λογαριασμό του υπουργείου Υποδομών το 2010, η οποία υπολογίζει το κόστος του αδιύλιστου νερού στα 55-60 εκατ. ευρώ ετησίως. Το τελικό ποσό με το οποίο θα κλείσουν οι οικονομικές εκκρεμότητες με την εταιρεία θα εγκριθεί με κοινή υπουργική απόφαση.
Την ίδια εικόνα, όσον αφορά το ποσό με το οποίο θα κλείσουν τα χρέη, έχουν και οι εργαζόμενοι στην ΕΥΔΑΠ. Μιλώντας χθες σε συνέντευξη Τύπου ο πρόεδρος της ομοσπονδίας εργαζομένων ΕΥΔΑΠ, Βαγγέλης Δημούδης, ανέφερε ότι τα συνολικά χρέη (λογιστικοποιημένα και μη) προς την ΕΥΔΑΠ είναι 1,076 δισ. ευρώ και ότι θα υπάρξει «κούρεμα» 700 εκατομμυρίων. «Πρόκειται για το τέλειο έγκλημα», υποστήριξε. «Η ΕΥΔΑΠ, με περιουσία που ξεπερνά τα 2,5 δισ. ευρώ, σύμφωνα με αποτίμηση του 2008, πρόκειται να ξεπουληθεί έναντι πινακίου φακής».
Μοντέλο ιδιωτικοποίησης Οπως υποστήριξαν οι εργαζόμενοι στην ΕΥΔΑΠ, το μοντέλο της ιδιωτικοποίησης εταιρειών ύδρευσης έχει αποτύχει σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες και μάλιστα η τάση είναι η επανακρατικοποίηση των εταιρειών - λ.χ. στο Παρίσι και στο Βερολίνο. «Μύθοι όπως η μεγαλύτερη αποδοτικότητα του ιδιωτικού τομέα στο νερό έχουν καταρρεύσει στην πράξη. Για παράδειγμα στην Αγγλία έπειτα από 11 χρόνια αποδείχθηκε ότι ο ιδιωτικός τομέας είναι το ίδιο αποδοτικός με το Δημόσιο, παρότι έχει καλύτερη πρόσβαση στην τεχνολογία. Επίσης, η ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών ύδρευσης δεν οδήγησε σε μείωση των τιμών».
