animated-greece-flag-image-0011

Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2012

Άρθρο του Προέδρου της ΔΑΚΕ και Εκπροσώπου των Εργαζομένων στο Δ.Σ. της ΕΥΔΑΠ κ. Μανώλη Αγγελάκη


Αναδημοσίευση από το Περιοδικό Πηγή Ενημέρωσης 



Το 2012, και ειδικά το πρώτο τρίμηνο, θα είναι ίσως το δυσκολότερο που έχει περάσει η χώρα μας μετά την μεταπολίτευση. Οι συνέπειες της κρίσης θα είναι εξαιρετικά επώδυνες για τους εργαζόμενους και την ελληνική κοινωνία, οι οποίοι θα έχουν να αντιμετωπίσουν, την περαιτέρω μείωση του εισοδήματός τους, νέα αλλεπάλληλα χαράτσια, την διάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων, μαζικές απολύσεις τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα, ποσοστά ανεργίας που ανέρχονται σε δυσθεώρητα ύψη και μάλιστα χωρία καμία προοπτική βελτίωσης, συνθήκες που θα οδηγήσουν με μαθηματική ακρίβεια στην φτωχοποίηση και εξαθλίωση των πολιτών.
Η Ελληνική οικονομία, θα διέλθει το τέταρτο έτος συνεχούς ύφεσης, δεχόμενη νέα χτυπήματα που προβλέπονται από το PSI και τη νέα δανειακή σύμβαση, και που θα οδηγήσουν στην ολοκληρωτική διάλυση του παραγωγικού ιστού της χώρας. Σε αυτή την τραγική κατάσταση οδηγηθήκαμε εξαιτίας μιας αδιέξοδης, εγκληματικής και καταστροφικής πολιτικής την οποία άσκησε η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και την συνεχίζει κατά γράμμα η νέα «ολιγομελής» κυβέρνηση των 50 Υπουργών του Λ. Παπαδήμου, οι οποίοι στην συντριπτική τους πλειοψηφία υπηρετούσαν και στην προηγούμενη. Είναι προφανές, ότι η νέα αυτή κυβέρνηση έχει συγκεκριμένες, συμφωνημένες εντολές, και παράλληλα προσπαθεί να βρει συνένοχους στο έγκλημα και να μεταθέσει τις ευθύνες της. 
Μια τέτοιου είδους προσπάθεια είναι και η πρόσκληση σε δήθεν διάλογο με τα Συνδικάτα και τις παραγωγικές δυνάμεις, ώστε να εξαναγκαστούν να αποδεχτούν περαιτέρω μειώσεις μισθών και συντάξεων καθώς και κατάργηση των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων τους. Η τωρινή ελληνική κυβέρνηση συνεχίζει να μην διαπραγματεύεται παρά μόνον να προσπαθεί να υλοποιήσει με ακρίβεια όλες τις εντολές των δανειστών μας, ώστε να διασφαλίσει ακόμα μία δόση δανείου. Το μόνο που επιτυγχάνει έτσι είναι να εξασφαλίσει δυστυχώς, μόνον μιζέρια και εξαθλίωση των πολιτών. Πρόκειται για μια αδιέξοδη πολιτική. Όλες οι θυσίες των πολιτών μέχρι σήμερα είναι χωρίς αντίκρισμα, αφού η ύφεση βαθαίνει και όλοι οι οικονομικοί δείκτες είναι σε πολύ χειρότερο σημείο από όταν δημιουργήθηκε η κρίση. 
Βεβαίως, ούτε που γίνεται λόγος για ουσιαστική απόδοση ευθυνών και την παραδειγματική τιμωρία των υπευθύνων για την σημερινή κατάσταση της χώρας μας από τις ελληνικές κυβερνήσεις των τελευταίων ετών. Καμία προσπάθεια για τον εντοπισμό του “μαύρου” χρήματος και όσων μόνιμα και συστηματικά φοροδιαφεύγουνε. Αντίθετα, το βάρος πέφτει για μία ακόμη φορά στα μόνιμα κορόιδα, μισθωτούς και συνταξιούχους. Απαίτηση όλης της κοινωνίας, είναι επιτέλους να αποδοθεί δικαιοσύνη και να αποκατασταθεί το περί δικαίου αίσθημα. 
Στο βαθμό που στον καθένα μας αναλογεί, όλοι μας έχουμε μερίδιο ευθύνης. Όλοι οφείλουμε να κάνουμε την αυτοκριτική μας, να προσπαθήσουμε να διορθώσουμε τα λάθη μας και να βελτιωθούμε. Ειδικά όσοι από εμάς ασχολούμαστε με τα κοινά, οφείλουμε, σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές, να αφουγκραστούμε τους εργαζόμενους και να σταθούμε πραγματικά στο πλάι τους. Τόσο με την φυσική μας παρουσία στους χώρους εργασίας, όσο και με έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα, οφείλουμε να κρατάμε τους εργαζόμενους ενήμερους για τα τεκταινόμενα. Δεν πρέπει να διαψεύσουμε τις προσδοκίες και τις ελπίδες τους. Δεν πρέπει να τους απογοητεύσουμε. Ως εκπρόσωποι των εργαζομένων, θα πρέπει να απαγκιστρωθούμε από τις παλαιοκομματικές νοοτροπίες και να προσπαθήσουμε να ξεφύγουμε από τις περιχαρακωμένες θέσεις των κομματικών μας φορέων. Το χρωστάμε σε όσους μας εξέλεξαν και πρέπει άμεσα να αγκαλιάσουμε το σύνολο των εργαζομένων χωρίς διακρίσεις, ειδικά τώρα στην τόσο δύσκολη για όλους μας συγκυρία. 
Η ανάδειξη νέων, άφθαρτων προσώπων, που θα συνδυάσουν την όρεξη και την αισιοδοξία τους με την εμπειρία και τις γνώσεις των παλαιότερων στα συνδικαλιστικά όργανα, είναι επιβεβλημένη. . Η ενασχόληση με τα κοινά, όλων και περισσότερο εργαζομένων είναι επιτακτική, τώρα που η κυρίαρχη τάση είναι η αποστασιοποίηση και η αδιαφορία. Αυτή θα πρέπει να είναι η απάντηση σε όσους μεθοδεύουν και προσπαθούν μάταια να απαξιώσουν το συνδικαλιστικό κίνημα. Ταυτόχρονα θα πρέπει και πέρα από τις παραδοσιακές μορφές δράσης (απεργίες), να αξιοποιήσουμε και άλλες εναλλακτικές μορφές αντίδρασης . Ας μην ξεχνάμε την επιτυχημένη τριήμερη κατάληψη των κεντρικών γραφείων της Εταιρείας στο κτίριο της Λαοδικείας, τον Νοέμβριο του 2011, την οποία οι εργαζόμενοι στήριξαν με την καθολική συμμετοχή τους και απέδειξαν ότι, όταν εμπνέονται, ακολουθούν και ανταποκρίνονται πετυχαίνοντας θετικά αποτελέσματα. 
Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τους μέχρι τώρα αγώνες και τις θυσίες του συνδικαλιστικού κινήματος, που κατάφεραν να διασφαλίσουν μέχρι σήμερα για τους εργαζόμενους, αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας. Οφείλουμε να κρατήσουμε τα θετικά στοιχεία του παρελθόντος και να στηριχτούμε σε αυτά για να προχωρήσουμε. Πάνω στην προηγούμενη εμπειρία αλλά και με νέες ιδέες και ανθρώπους, να βελτιώσουμε και να δουλέψουμε όλοι μαζί ώστε να μπορούμε να ελπίζουμε σε ένα μέλλον με ανάπτυξη και ευημερία, ισονομία και διασφάλιση των εργασιακών μας δικαιωμάτων.

Η συνένωση των σωματείων εντός της ΕΥΔΑΠ, που αποτελεί και απόφαση του Συνεδρίου της ΟΜΕ ΕΥΔΑΠ, είναι πλέον επιβεβλημένη και θα πρέπει να υλοποιηθεί άμεσα προκειμένου να ισχυροποιήσει τη θέση μας. Μόνο έτσι θα έχουμε τις απαραίτητες δυνάμεις για να ανταπεξέλθουμε στους δύσκολους αγώνες που έχουμε μπροστά μας. Δεν έχουμε την πολυτέλεια για στείρες αντιπαραθέσεις. Η λύση βρίσκεται μόνο μέσα από την συνεννόηση, την συνεργασία και την σύνθεση των δυνάμεών μας.

Είναι έγκλημα οποιαδήποτε περεταίρω μείωση των μισθών μας, καθώς επιτείνει την οικονομική ύφεση και οδηγεί στην αφαίμαξη των αποθεματικών των ταμείων.

Στην ΕΥΔΑΠ, πρόκειται άμεσα να αντιμετωπίσουμε δύο καίρια ζητήματα που απειλούν την ίδια την σύσταση της εταιρείας: Την προγραμματισμένη από τον Οκτώβριο του 2011 ιδιωτικοποίηση – ξεπούλημα καθώς και την περαιτέρω μείωση του μισθού μας κατά 35%, αναδρομικά από τον Νοέμβριο του 2011, με το Πολυνομοσχέδιο όπως αυτό έμεινε γνωστό στην πολιτική ιστορία της χώρας. Οι νέες άδικες, εξοντωτικές και αβάστακτες μειώσεις του εισοδήματός μας, έρχονται να προστεθούν στις προηγούμενες μειώσεις μισθών και δώρων, την μείωση που ήδη ενσωματώθηκε στο μισθό μας και προκύπτει από την κάλυψη της διαφοράς του αφορολόγητου το οποίο διαμορφώθηκε από τις 8.000 € στις 5.000 €, στην «έκτακτη» εισφορά αλληλεγγύης, που όμως έγινε μόνιμη, όπως και στο χαράτσι για τα ακίνητα μέσω ΔΕΗ, που επίσης έγινε μόνιμο καθώς και στο γενικότερο κλίμα ύφεσης που επικρατεί αυτή τη στιγμή. Οι συνάδελφοι δεν έχουν άλλες αντοχές. Έφτασαν στα όριά τους. Άλλο ένα τέτοιου είδους χτύπημα και η αντίδραση μπορεί να είναι ανεξέλεγκτη, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. 
Όσο αφορά την ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ, η θέση μου είναι σαφής και πάγια. Το νερό είναι φυσικό αγαθό. Η ΕΥΔΑΠ είναι μια κερδοφόρα, αναπτυσσόμενη, εισηγμένη εταιρεία. Μάλιστα τα οικονομικά αποτελέσματα του τελευταίου εννεάμηνου είναι βελτιωμένα κατά 76%. Πέρα από την ανεκτίμητη αξία ενός αγαθού όπως το νερό, τελείως τεχνοκρατικά αν αντιμετωπίσει κάποιος το ζήτημα, το οικονομικό όφελος από ένα τέτοιο εγχείρημα θα είναι ασήμαντο για το κράτος εν αντιθέσει με την ζημία που θα προκληθεί από την έλευση των ιδιωτών, ειδικά για όλους τους καταναλωτές. Αντίστοιχα παραδείγματα άλλων χωρών, επαληθεύουν την παραπάνω άποψη. Υπενθυμίζω ότι αυτή τη στιγμή, το Ελληνικό Δημόσιο και οι Δήμοι, οφείλουν στην ΕΥΔΑΠ, πάνω από 700 εκ. €.

Η κεφαλαιοποίηση της ΕΥΔΑΠ κυμαίνεται σήμερα στα 337 εκ. ευρώ, ενώ η πραγματική της αξία αποτιμάται, βάσει των πάγιων περιουσιακών της στοιχείων, στα 2 δις. Ευρώ.

Το ξεπούλημα του πακέτου του 27,3 % του μετοχικού κεφαλαίου της και η εκχώρηση του management, με συνοπτικές διαδικασίες, μέσω χρηματιστηριακών εταιρειών, όπως προβλέπεται από το πρόσφατο πολυνομοσχέδιο, θα αποφέρει στο Ελληνικό Δημόσιο περίπου 90 με 95 εκ. € και το σημαντικότερο θα οδηγήσει στην απώλεια του ελέγχου ενός ακόμα ζωτικού, για την Ελληνική οικονομία, τομέα.

Η πώληση του μετοχικού πακέτου του 27,3% άμεσα και του υπόλοιπου μέσα στο 2013, με αυτές τις συνθήκες, θα ισοδυναμούσε με ξεπούλημα του Εθνικού Πλούτου και εσχάτη προδοσία. Όποιος ή όποιοι, υπογράψουν τέτοια απόφαση είναι βέβαιο πως θα γίνει η ζωή τους κόλαση και στο άμεσο μέλλον θα βρεθούν αντιμέτωποι με τις ποινικές ευθύνες των πράξεων ή των παραλείψεών τους.

Και για τα δύο παραπάνω σοβαρά αυτά ζητήματα, η Διοίκηση της ΕΥΔΑΠ θα πρέπει να κάνει πράξη τις εξαγγελίες της και να προβεί άμεσα σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες (όπως η εξαίρεση της ΕΥΔΑΠ από περεταίρω μειώσεις μισθών), ώστε να αποδείξει ότι προασπίζεται τα συμφέροντα της Εταιρείας, των εργαζομένων και των καταναλωτών.

Οι συνάδελφοι μου έκαναν την μεγάλη τιμή να τους εκπροσωπώ τα δύο τελευταία χρόνια στο Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΥΔΑΠ, και οφείλω να αναφερθώ επιγραμματικά σε όσα έγιναν αυτό το διάστημα. Στα δύο αυτά χρόνια,

 Υπήρξε συνεχής και αυξανόμενη κερδοφορία και συνεχής βελτίωση του συνόλου των οικονομικών δεικτών. Μάλιστα η κερδοφορία του τελευταίου 9μήνου αυξήθηκε σε ποσοστό 76% (επιπλέον 27,22 εκ.) σε σύγκριση με το αντίστοιχο διάστημα τον προηγούμενο χρόνο.
 Σταμάτησε ο δανεισμός της Εταιρείας, κάτι που αποτελούσε μόνιμο βρόγχο για τα οικονομικά μας αποτελέσματα. Σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη αυτή έπαιξε οπωσδήποτε και η εξοικονόμηση που προήλθε από τις μειώσεις των μισθών μας.
 Μειώθηκε σημαντικά το λειτουργικό κόστος ως συνέπεια της μείωσης του κόστους των εργολαβιών, προμηθειών και υπηρεσιών.
 Με Απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου, το ΚΕΛ Μεταμόρφωσης λειτουργεί από τον Νοέμβριο του 2011 από τους ίδιους τους εργαζόμενους και όχι από εργολάβους. Το όφελος από την απόφαση αυτή είναι σημαντικό αφενός γιατί το συγκεκριμένο αντικείμενο εργασίας επιστρέφει στους εργαζόμενους και αφετέρου γιατί εξοικονομούνται τα χρήματα που θα δίνονταν για την συγκεκριμένη εργολαβία.
 Με πρόσφατη Απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου, η ΕΥΔΑΠ Α.Ε. δίνει οριστική λύση στο πρόβλημα αποχέτευσης των Δήμων Παλλήνης (Γέρακας, Ανθούσα και Παλλήνη) και Σαρωνικού (Φώκαια, Καλύβια κ.α.), ένα σοβαρό θέμα που επί πολλά χρόνια ταλαιπωρούσε τους κατοίκους των περιοχών αυτών, συνδέοντας τους με το Κέντρο Επεξεργασίας Λυμάτων Ψυτάλλειας. Τα έργα, μετά την ολοκλήρωσή τους θα παραδοθούν με ευθύνη των ΟΤΑ για χρήση, συντήρηση και εκμετάλλευση στην ΕΥΔΑΠ. 
Είναι σαφές ότι η ΕΥΔΑΠ, σε αυτό το σύγχρονο περιβάλλον, θα πρέπει να διεθνοποιήσει την στρατηγική της και να προσπαθήσει να επεκτείνει τις παρεχόμενες υπηρεσίες της στην Ελλάδα και το εξωτερικό. 
Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΥΔΑΠ, την τελευταία διετία, έλαβε τέτοιους είδους, σημαντικές αποφάσεις και ανέλαβε πρωτοβουλίες προς αυτήν την κατεύθυνση. Επεκτείνοντας την επιχειρησιακή της δράση η ΕΥΔΑΠ, αυξάνει το πελατολόγιό της, βελτιώνει την αποδοτικότητά της και αξιοποιεί το ανθρώπινο δυναμικό της. 
Υπήρξαν βεβαίως και αποφάσεις με τις οποίες διαφώνησα και τις καταψήφισα για τις οποίες, όπως και στο παρελθόν, θα υπάρξει ενημέρωση με προσωπικές μου ανακοινώσεις προς όλο το προσωπικό. Το σημαντικότερο είναι πάντως ότι δεν πάρθηκε καμία απόφαση εναντίον κανενός εργαζόμενου. Αντιθέτως επιλύθηκαν πολλά προβλήματα και ικανοποιήθηκαν χρόνια αιτήματα ομάδων εργαζομένων από το Διοικητικό Συμβούλιο. Ένα τέτοιο αίτημα ήταν η απόδοση του επιδόματος επικινδύνου εργασίας 15% σε όλους τους ηλεκτροτεχνίτες, ανεξαρτήτως εάν είχαν προσφύγει στην δικαιοσύνη ή όχι. 
Επίσης η αναδρομική ένταξη ομάδας εργαζομένων που είχαν προσληφθεί το 2002, στην κατηγορία ΕΤ1 από την κατηγορία ΕΤ2. 
Επιπλέον και όποτε απαιτήθηκε, το Διοικητικό Συμβούλιο, με απόλυτο σεβασμό και ευαισθησία, ικανοποίησε και ατομικά αιτήματα εργαζομένων και συνταξιούχων που αφορούσαν κυρίως σοβαρότατα θέματα υγείας. 
Πολλά είναι ακόμα αυτά που εκκρεμούν και πρέπει να γίνουν. Δεν σταματάμε να αγωνιζόμαστε για την ικανοποίηση όλων των δίκαιων εργασιακών αιτημάτων, με προτεραιότητα στην ενίσχυση του ρόλου της ΕΣΥΠΠ και της ΕΥΕΑ ώστε να δοθεί η πρέπουσα βαρύτητα στα θέματα υγιεινής και ασφάλειας των εργαζομένων. 
Η διασφάλιση των εργαζομένων με τα κατάλληλα Μέσα Ατομικής Προστασίας αλλά και της ασφαλούς λειτουργίας των εγκαταστάσεων είναι ζωτικής σημασίας πρωτίστως βέβαια για την σωματική ακεραιτότητα των εργαζομένων αλλά και για την συνολική εικόνα της Εταιρείας. Ένα ακόμα σοβαρό θέμα που χρονίζει, πάνω από δεκαεπτά έτη και είμαι αποφασισμένος να καταβάλω κάθε προσπάθεια προκειμένου να επιλυθεί, είναι η χορήγηση μισθολογικής προώθησης κατά 10% σε όλο το εργατοτεχνικό προσωπικό. Μετά την Απόφαση του Αρείου Πάγου και τις καταψηφιστικές αγωγές, η μόνη λύση είναι ένας επωφελής και κοινά αποδεκτός συμβιβασμός ο οποίος θα πρέπει να υλοποιηθεί άμεσα. Σε αντίθετη περίπτωση, η οικονομική ζημιά για την εταιρεία θα είναι τεράστια. 
Κλείνοντας θα ήθελα να επισημάνω ότι παρά τις όποιες δυσκολίες και αντιξοότητες, δεν πρέπει να παρασυρθούμε από το κύμα φόβου και απόγνωσης, δεν πρέπει να υποκύψουμε σε ψευδοδιλλήματα και εκβιασμούς και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να συναινέσουμε σε πολιτικές αποφάσεις που θίγουν κατάφορα την αξιοπρέπειά μας και συνθλίβουν τα εργασιακά μας δικαιώματα. 
Σε κάθε αρνητική εξέλιξη θα είμαστε εκεί, ενωμένοι με αγωνιστικές κινητοποιήσεις, με ακόμα μεγαλύτερη δύναμη και αποφασιστικότητα. Μόνο έτσι θα έχουμε το δικαίωμα να ατενίζουμε προς ένα καλλίτερο μέλλον.