Ενα σημαντικό «αγκάθι» στην ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ είναι τα χρέη του Δημοσίου προς την εταιρεία, τα οποία σήμερα ξεπερνούν την κεφαλαιοποίηση της επιχείρησης.
Σύμφωνα με τη διοίκηση της ΕΥΔΑΠ, οι οφειλές του Δημοσίου προς την εταιρεία ξεπερνούν τα 500 εκατομμύρια ευρώ, τη στιγμή που η αξία της επιχείρησης στο Χρηματιστήριο δεν ξεπερνάει τα 400 εκατομμύρια ευρώ. Θεωρητικά, η ιδιωτικοποίηση της εταιρείας θα μπορούσε να φέρει έναν επενδυτή ο οποίος με περίπου 250 εκατομμύρια ευρώ θα αποκτούσε τον έλεγχο του 60% της εταιρείας (όση είναι η συμμετοχή του Δημοσίου). Ταυτόχρονα, ο ίδιος θα μπορούσε να καταστήσει απαιτητά την επόμενη ημέρα της συναλλαγής 500 εκατομμύρια ευρώ.
Οι «ληξιπρόθεσμες» οφειλές του Δημοσίου προς την εταιρεία αποδίδονται σε δύο πηγές. Η πρώτη αφορά τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΟΤΑ) οι οποίοι αδυνατούν ή αρνούνται-μερικές περιπτώσεις και τα δύο- να καταβάλουν τις οφειλές τους για την κατανάλωση ύδατος από τους δημότες τους. Τέτοια περίπτωση είναι ο Δήμος Μαραθώνα, ο οποίος υδροδοτείται κεντρικά, αλλά δεν αποδίδει τα έσοδα της κεντρικής παροχέτευσης. Με αυτόν τον τρόπο έχουν συσσωρευθεί μέχρι σήμερα οφειλές προς την ΕΥΔΑΠ ύψους 200 εκατομμύρια ευρώ από διαφόρους δήμους, κυρίως της Ανατολικής και της Βόρειας Αττικής.
Οι επενδύσεις Η κεντρική κυβέρνηση οφείλει στην επιχείρηση πάνω από 300 εκατομμύρια ευρώ - χρέη που άρχισαν να συσσωρεύονται μετά το 1999. Η κυβέρνηση προκειμένου να «προικίσει» τη μετοχοποίηση της εταιρείας το 1999 επέβαλε στον ιδρυτικό νόμο της επιχείρησης να καλύπτει το 60% των κεφαλαιουχικών επενδύσεών της.
Οι επενδύσεις σε δίκτυα και σε συντήρηση ξεπερνούν το 1,2 δισεκατομμύρια ευρώ, εκ των οποίων η ΕΥΔΑΠ έχει καταφέρει να αποτιμήσει περίπου 550 εκατομμύρια ευρώ ως κεφαλαιουχικές επενδύσεις. Η συνεισφορά επομένως του Δημοσίου σε αυτές τις επενδύσεις ανέρχεται σε περισσότερο από 300 εκατομμύρια ευρώ, ενώ μέχρι σήμερα βάσει της συγκεκριμένης ρύθμισης έχουν αποδοθεί μόνον 9 εκατομμύρια ευρώ.
Σύμφωνα με τη διοίκηση της ΕΥΔΑΠ, οι οφειλές του Δημοσίου προς την εταιρεία ξεπερνούν τα 500 εκατομμύρια ευρώ, τη στιγμή που η αξία της επιχείρησης στο Χρηματιστήριο δεν ξεπερνάει τα 400 εκατομμύρια ευρώ. Θεωρητικά, η ιδιωτικοποίηση της εταιρείας θα μπορούσε να φέρει έναν επενδυτή ο οποίος με περίπου 250 εκατομμύρια ευρώ θα αποκτούσε τον έλεγχο του 60% της εταιρείας (όση είναι η συμμετοχή του Δημοσίου). Ταυτόχρονα, ο ίδιος θα μπορούσε να καταστήσει απαιτητά την επόμενη ημέρα της συναλλαγής 500 εκατομμύρια ευρώ.
Οι «ληξιπρόθεσμες» οφειλές του Δημοσίου προς την εταιρεία αποδίδονται σε δύο πηγές. Η πρώτη αφορά τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΟΤΑ) οι οποίοι αδυνατούν ή αρνούνται-μερικές περιπτώσεις και τα δύο- να καταβάλουν τις οφειλές τους για την κατανάλωση ύδατος από τους δημότες τους. Τέτοια περίπτωση είναι ο Δήμος Μαραθώνα, ο οποίος υδροδοτείται κεντρικά, αλλά δεν αποδίδει τα έσοδα της κεντρικής παροχέτευσης. Με αυτόν τον τρόπο έχουν συσσωρευθεί μέχρι σήμερα οφειλές προς την ΕΥΔΑΠ ύψους 200 εκατομμύρια ευρώ από διαφόρους δήμους, κυρίως της Ανατολικής και της Βόρειας Αττικής.
Οι επενδύσεις Η κεντρική κυβέρνηση οφείλει στην επιχείρηση πάνω από 300 εκατομμύρια ευρώ - χρέη που άρχισαν να συσσωρεύονται μετά το 1999. Η κυβέρνηση προκειμένου να «προικίσει» τη μετοχοποίηση της εταιρείας το 1999 επέβαλε στον ιδρυτικό νόμο της επιχείρησης να καλύπτει το 60% των κεφαλαιουχικών επενδύσεών της.
Οι επενδύσεις σε δίκτυα και σε συντήρηση ξεπερνούν το 1,2 δισεκατομμύρια ευρώ, εκ των οποίων η ΕΥΔΑΠ έχει καταφέρει να αποτιμήσει περίπου 550 εκατομμύρια ευρώ ως κεφαλαιουχικές επενδύσεις. Η συνεισφορά επομένως του Δημοσίου σε αυτές τις επενδύσεις ανέρχεται σε περισσότερο από 300 εκατομμύρια ευρώ, ενώ μέχρι σήμερα βάσει της συγκεκριμένης ρύθμισης έχουν αποδοθεί μόνον 9 εκατομμύρια ευρώ.
