Αθήνα, 29 Οκτωβρίου 2014
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Γκρεμίζοντας τους “μύθους” περί δήθεν αναγκαίων αλλαγών στο Συνδικαλιστικό Νόμο
Από την υπογραφή του 1ου Μνημονίου έως και σήμερα, πρόδηλος στόχος και διακαής πόθος της Τρόικας είναι η απαξίωση του Συνδικαλιστικού Κινήματος της χώρας.
Κάθε “επίσημη” διαρροή για τις απαιτήσεις των Δανειστών μας, κάθε email ή non paper προς τις αρμόδιες ελληνικές αρχές, καθώς και κάθε διαπραγμάτευση για την επόμενη δόση εμπεριέχει πάντα απαιτήσεις που παραπέμπουν σε “μεθοδεύσεις” θεσμικής αποδυνάμωσης τόσο της δράσης, όσο και της παρέμβασης των Συνδικάτων.
Σε αυτήν την κατεύθυνση και ενώ ο βασικός Συνδικαλιστικός Νόμος 1264/82 βρίσκεται για άλλη μια φορά στη “σκοπευτική διόπτρα” οφείλουμε να τοποθετηθούμε απέναντι σε μια επικίνδυνη ρητορική που έχει επανέλθει στη δημοσιότητα και ως συνήθως με φληναφήματα επιβουλεύεται να τροφοδοτήσει τον κοινωνικό αυτοματισμό για να “νομιμοποιήσει” ακραίους παραλογισμούς. Πιο συγκεκριμέν
1. Ευρωπαϊκό Πλαίσιο
Σύμφωνα και με τη γνωμοδότηση της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ILO), ο 1264/82 είναι ένας δημοκρατικότατος νόμος απόλυτα συμβατός και εναρμονισμένος με το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Μοντέλο και Κεκτημένο. Προκαλεί, λοιπόν, εύλογα ερωτήματα η εμμονή για αλλαγή του τουλάχιστον από τις 2 ευρωπαϊκές δομές (ΕΕ και ΕΚΤ) που εκπροσωπούνται στην Τρόικα.
2. Απεργία
Ενδεχόμενη μεταβολή του τρόπου κήρυξης απεργίας με την υιοθέτηση της “ρήτρας” για το 50% +1 επί του συνόλου των μελών αφενός θα δημιουργήσει ισχυρά προσχώματα στην πραγματοποίηση απεργιών στερώντας από την εργατική πλευρά ένα πολύτιμο και αγωνιστικό και συνάμα έσχατο μέσο διεκδικήσεων, και αφετέρου θα αποτελέσει στην πράξη ωμή καταστρατήγηση της θεμελιώδους αρχής της δημοκρατικής-αντιπροσωπευτικής συλλογικής εκπροσώπησης. Αν μεταφέρουμε αυτήν την αδιανόητη λογική στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, τότε για κάθε νέο νομοσχέδιο θα έπρεπε να διενεργείται δημοψήφισμα… Ταυτόχρονα απορριπτέα είναι η όποια ανάλγητη σκέψη ανάσυρσης του πτώματος του “lock out” (ανταπεργία εργοδοτών) και έωλες οι δήθεν ανησυχίες περί “προσωπικού ασφαλείας” αφού αυτή η υποχρέωση προβλέπεται ρητά από το 1264/82 και ακολούθως εφαρμόζεται. Αλήθεια τί άλλο εκτός από την “γραφειοκρατική” κατάλυση του δικαιώματος της απεργίας μπορεί να προσδοκούν όσοι επιδιώκουν τέτοιες “τροποποιήσεις”, όταν ήδη ακόμα και με το υφιστάμενο πλαίσιο το 95% των απεργιών κρίνονται ως παράνομες και καταχρηστικές;
3. Χρηματοδότηση
Η χρηματοδότηση του Συνδικαλιστικού Κινήματος δεν είναι κρατική και κατ’ επέκταση δεν επιβαρύνει με ούτε 1€ τον Κρατικό Προϋπολογισμό. Τα Συνδικάτα χρηματοδοτούνται μέσω ενός μικρού (1%) μέρους εισφοράς των εργαζομένων το μεγαλύτερο ποσοστό της οποίας (80%) χρησιμοποιείται για τη στήριξη του Συνταξιοδοτικού Συστήματος και το υπόλοιπο για τις όποιες εναπομείνασες ανταποδοτικές κοινωνικές δράσεις υπέρ των οικονομικά ασθενέστερων όπως π.χ. κοινωνικός τουρισμός. Εργαζόμενοι και εργοδότες, άλλωστε, έχουν από κοινού συνομολογήσει την αντίθεσή τους -όπως αποτιμάται και εκ του αποτελέσματος με όρους αγοράς- στην “ανεξήγητη;;;” κατάργηση των ΟΕΚ και ΟΕΕ από την κυβέρνηση Παπαδήμου (ν. 4046/12), δύο οργανισμών μηδενικού δημοσιονομικού κόστους με μεγάλη κοινωνική και πολιτισμική προσφορά, αλλά και προστιθέμενη αναπτυξιακή αξία για τη στήριξη της πραγματικής οικονομίας με την τόνωση σημαντικών κλάδων (π.χ. Οικοδομή κ.α.), τομέων και επιχειρήσεων (π.χ. βιβλιοπωλεία, θέατρα κ.λπ.). Σημειώνεται ότι τα 4 δις € χρέους του κράτους στους ΟΕΚ και ΟΕΕ παραγράφηκαν.
4. Διαφάνεια στα Οικονομικά
Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις λειτουργούν υπό συγκεκριμένο φορολογικό καθεστώς, είναι υπόχρεες στην τήρηση παραστατικών για την πιστοποίηση των δαπανών τους και υπόκεινται σε διαρκείς φορολογικούς ελέγχους. Η ΔΑΚΕ Ι.Τ. για τη διασφάλιση της διαφάνειας έχει κατ’ επανάληψη προτείνει -και στην πρόσφατη ΔΕΘ- την υπαγωγή των ανώτερων και ανώτατων συνδικαλιστικών στελεχών σε διαδικασία υποβολής πόθεν έσχες ανάλογης με αυτήν των βουλευτών.
5. Συνδικαλιστικές Άδειες-Απαλλαγές
Στο 1264/82 περιγράφεται ως υποχρέωση του εργοδότη ένα πολύ σαφές και συγκεκριμένο καθεστώς παροχής διευκολύνσεων σε συνδικαλιστικά στελέχη για την αποτελεσματική συνδικαλιστική δράση βάσει κυρίως του αριθμού των μελών της συνδικαλιστικής οργάνωσης και του βαθμού αντιπροσωπευτικότητάς της. Οποιεσδήποτε άλλες πρόσθετες διευκολύνσεις είναι προϊόντα Συλλογικών Συμβάσεων, δηλαδή ελεύθερων συμφωνιών μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων.
Αυτές τις ημέρες απουσίας από τα επαγγελματικά τους καθήκοντα, τα συνδικαλιστικά στελέχη οφείλουν, μεταξύ άλλων, να δραστηριοποιούνται -ακόμη και σε όλη την επικράτεια- για την εκπροσώπηση και την πληροφόρηση των μελών τους, την ενίσχυση των διαβουλεύσεων με τους εργοδότες, τη διαφύλαξη των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, την τήρηση κανόνων υγείας και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, την εκπαίδευση και την ενημέρωσή τους. Σήμερα, με δεδομένη την απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, την πλειάδα παραβιάσεων εργασιακών δικαιωμάτων και τη σωρεία καταγγελιών για καταχρηστικές εργοδοτικές συμπεριφορές, το σχετικό περιεχόμενου του ν. 1264/82 είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. Αυτή είναι και η πιο αποστομωτική απάντηση σε όσους μιλάνε για “κόπωση” επικαλούμενοι τα 32 χρόνιας της ισχύος του. Ίσως, βέβαια, κάποιοι από αυτούς που επιζητούν την συρρίκνωση των συνδικαλιστικών απαλλαγών να έχουν “ενοχληθεί” και από την παρουσία των συνδικαλιστών σε ελέγχους με τα μεικτά κλιμάκια του Σ.Επ.Ε...
6. Συνδικαλιστική Προστασία
Η προστασία από απόλυση των εκλεγμένων συνδικαλιστικών στελεχών έχει οριοθετημένα χαρακτηριστικά και σε καμία περίπτωση δεν “υποθάλπει” συμπεριφορές κατάχρησης της συνδικαλιστικής ιδιότητας, αλλά αντίθετα συμβάλλει στην θωράκιση της απρόσκοπτης συνδικαλιστικής δράσης. Μειώσεις του αριθμού των προστατευόμενων συνδικαλιστών ή εκχωρήσεις στον εργοδότη ενός διευρυμένου δικαιώματος μετάθεσης ενδέχεται είτε να γίνουν “μήτρες” πιέσεων, εκβιασμών και κεκαλυμμένων βλαπτικών μεταβολών σε βάρος συνδικαλιστών, είτε να οδηγήσουν σε συμβιβασμούς υπονομεύοντας την ανεξαρτησία και τη δυναμική της συνδικαλιστικής παρέμβασης.
Είναι ξεκάθαρο ότι οι όποιες δημοσιοποιημένες διαρροές για τις προτεινόμενες αλλαγές στο Συνδικαλιστικό Νόμο ενώ έχουν ως αφετηρία την κριτική και προπαγανδίζουν κατά της δήθεν “επαγγελματικοποίησης” του συνδικαλισμού, τελικά τους μόνους που θα βολέψουν και θα ευνοήσουν είναι εκείνους τους μηχανισμούς που διαθέτουν αμειβόμενα επαγγελματικά συνδικαλιστικά στελέχη δημιουργώντας ένα Συνδικάτο δέσμιο στους κομματικούς ινστρούχτορες και στον εκάστοτε Υπουργό Εργασίας.
Ο 1264/82 είναι ένα υπόδειγμα δημοκρατικού νόμου και οι διατάξεις δεν είναι συντεχνιακές ρυθμίσεις ή προνόμια αλλά οι απαραίτητες προϋποθέσεις για ένα Ανεξάρτητο, Αυτόνομο και Ακηδεμόνευτο Συνδικαλιστικό Κίνημα μακριά από κομματικούς εναγκαλισμούς και σκοπιμότητες.
Σε κάθε περίπτωση, κανείς δεν ισχυρίζεται ότι στα Συνδικάτα όλα είναι “καλώς καμωμένα”, όμως τα όποια προβλήματα που έχουν δημοσιοποιηθεί δεν είναι απόρροια έλλειψης διατάξεων του νόμου και δεν λύνονται με βίαιες έξωθεν ή άνωθεν παρεμβάσεις, ούτε με διοικητικά και γραφειοκρατικά εμπόδια που αποδυναμώνουν τη συνδικαλιστική δράση. Επιβάλλεται, λοιπόν, όλοι (κυβέρνηση, συνδικάτα, εργοδοτικοί φορείς) να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων, να σταματήσουν κάποιοι να επιβάλουν αλλαγές μέσω της τρόικα στο συνδικαλιστικό κίνημα και να πιστέψουμε έμπρακτα στην ανάγκη υπέρβασης των “κακώς κειμένων”. Χρέος όλων μας στα συνδικάτα είναι να απομονώσουμε μεμονωμένες συμπεριφορές και περιστατικά που στιγματίζουν την εικόνα του Συνδικαλιστικού Κινήματος και να εργαστούμε υπεύθυνα για τη μαζικοποίησή του αποδεικνύοντας ότι εμείς πρώτοι είμαστε η δημιουργική αλλαγή που θέλουμε να έρθει και όχι η αλλαγή που θέλουν να μας επιβάλλουν προκειμένου να μας ποδηγετήσουν…Το οφείλουμε στους εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους που έχουμε την ευθύνη και το καθήκον να εκπροσωπούμε.
Το Συνδικαλιστικό Κίνημα αποτελεί έναν από τους βασικούς πυλώνες και θεσμούς της Δημοκρατίας μας. Όσοι το πυροβολούν, πυροβολούν την ίδια τη Δημοκρατία. Οφείλουν λοιπόν άπαντες και πρώτα απ’ όλα εμείς οι συνδικαλιστές να θωρακίζουμε τους θεσμούς και όχι να τους απαξιώνουμε.
ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΔΑΚΕ Ι.Τ.
