ΔΗΛΩΣΗ
του Γενικού Γραμματέα της ΓΣΕΕ Ν.Κιουτσούκη
του Γενικού Γραμματέα της ΓΣΕΕ Ν.Κιουτσούκη
Με αφορμή τις δηλώσεις της κυβερνητικής εκπροσώπου για το συνδικαλιστικό κίνημα
Η συρρίκνωση των μισθών και η καταπάτηση θεμελιωδών εργασιακών δικαιωμάτων έχουν ως κοινό παρανομαστή τη θεσμική αποδυνάμωση των Συνδικάτων με την αποδόμηση του Συστήματος των Συλλογικών Διαπραγματεύσεων και την καταστρατήγηση του κοινωνικού διαλόγου.
Πώς αλλιώς, άλλωστε, θα μπορούσε να ερμηνευθεί η φωτογραφική κατάργηση από την κυβέρνηση Παπαδήμου των Οργανισμών Εργατικής Εστίας και Εργατικής Κατοικίας (ΟΕΕ, ΟΕΚ), δύο οργανισμών κοινωνικής αλληλεγγύης που αφενός δεν επιβάρυναν με ούτε 1€ τον Κρατικό Προϋπολογισμό και αφετέρου είχαν υψηλότατη προστιθέμενη αναπτυξιακή αξία για την πραγματική οικονομία.
Όσον αφορά το περιεχόμενο των συνδικαλιστικών αιτημάτων, οφείλουν κάποιοι να γνωρίζουν ότι η υπεύθυνη συνδικαλιστική εκπροσώπηση προϋποθέτει και επιβάλλεται να εμπεριέχει πληθώρα ζητημάτων που εκτείνονται από το εργασιακό-ασφαλιστικό, το δημοσιονομικό-οικονομικό και το κοινωνικό πεδίο έως το μοντέλο ανάπτυξης, τις πολιτικές απασχόλησης και την εκπαιδευτική πολιτική, καθώς και οτιδήποτε άλλο σχετίζεται ή επηρεάζει τη διαβίωση και την καθημερινότητα του κόσμου της μισθωτής εργασίας. Αυτός είναι ο ρόλος των κοινωνικών εταίρων σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η κυβέρνηση Παπανδρέου με την υπαγωγή της Ελλάδας σε καθεστώς Μνημονίων εγκαινίασε ένα φαύλο κύκλο ανάλγητου παραλογισμού που διαλύει την πραγματική οικονομία και την κοινωνία. Οι ακολουθούμενες πολιτικές απομακρύνουν τη χώρα μας και τους Έλληνες πολίτες από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Μοντέλο και Κεκτημένο εισάγοντας τριτοκοσμικά πρότυπα με μόνο στόχο την εξυπηρέτηση μιας μικρής οικονομικής ελίτ. Αυτή η “οικονομική ολιγαρχία” απαιτεί τώρα πιο πιεστικά από ποτέ την αλλαγή του Συνδικαλιστικού Νόμου ώστε να εξαφανισθεί και η τελευταία κοιτίδα θεσμικής αντίδρασης και αντίστασης στα σχέδια της Τρόικας.
Δυστυχώς και ελπίζουμε ατυχώς, οι σημερινές δηλώσεις της κυβερνητικής εκπροσώπου φανερώνουν προθέσεις που επιβεβαιώνουν αυτούς τους ισχυρισμούς.
Η συγκυβέρνηση πρέπει επιτέλους να διαλέξει ανάμεσα στον κοινωνικό διάλογο ή την επίταξη. Θα ακολουθήσει τον ολισθηρό δρόμο ή θα ορθώσει το ανάστημά της απέναντι σε απαιτήσεις που υποβαθμίζουν το δημοκρατικό πολιτισμό της χώρας μας υπονομεύοντας την κοινή προκοπή και ευημερία.
Σε κάθε περίπτωση τα Συνδικάτα θα συνεχίσουν να μάχονται με όρους κοινωνίας και όχι συντεχνίας, εκτός αν κάποιοι θεωρούν ως “συντεχνιακό” το αίτημα της πολυπληθέστερης κοινωνικής ομάδας -των εργαζομένων, ανέργων και συνταξιούχων- για μια αξιοπρεπή ζωή.