Παρέλειψε, όμως, να αναφερθεί, στους βασικότερους και πολύ συγκεκριμένους παράγοντες που -παρά τις βίαιες μειώσεις των συντάξεων και τις αυξήσεις ορίων ηλικίας- έχουν οδηγήσει την Κοινωνική Ασφάλιση στη σημερινή οικονομική ασφυξία, δηλαδή:
• Την ανεργία, που σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία ξεπερνά το 27% (27,4%) επιδεινώνοντας δραματικά το “λόγο” εργαζομένων προς συνταξιούχους.
• Την πλήρη απορρύθμιση της αγοράς εργασίας, με την εξάπλωση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης (μερική απασχόληση, εκ περιτροπής εργασία, “μπλοκάκια” κ.λπ.) που επιφέρει δραστικό περιορισμό του ύψους των εισφορών.
• Την αποδόμηση του Συστήματος των Συλλογικών Διαπραγματεύσεων που έχει ως αποτέλεσμα τη μεσοσταθμική μείωση των μισθών κατά 30% με αντίστοιχες αρνητικές επιπτώσεις στις εισφορές.
• Το “έγκλημα” της μη εξαίρεσης των Ασφαλιστικών Ταμείων από το PSI που συρρίκνωσε τα αποθεματικά τους κεφάλαια.
• Τη ραγδαία αύξηση της «μαύρης εργασίας» που εκτιμάται σε 42% στερώντας σημαντικούς πόρους, “απότοκο” και της ανάλγητης εμμονής για συμπίεση του εργασιακού κόστους.
• Τη διαχρονική αδυναμία πάταξης της εισφοροδιαφυγής και τη διόγκωση της εισφοροαποφυγής ως συνέπεια και της αποδυνάμωσης των ελεγκτικών μηχανισμών.
• Την αποτυχία είσπραξης των οφειλών προς τα Ασφαλιστικά Ταμεία που υπολογίζονται σε 11 δις €.
Όλοι οι παραπάνω παράγοντες έχουν ένα “κοινό παρανομαστή”, που δεν είναι άλλος από την εφαρμογή του “δόγματος” της ακραίας λιτότητας την τελευταία τριετία.
Όταν, λοιπόν, ο Υπουργός κάνει λόγο για “αλλαγή εκ θεμελίων”, προφανώς και θα πρέπει να εννοεί τις ακολουθούμενες πολιτικές που “ενοχοποιούνται” στο μέγιστο βαθμό για την απαξίωση της Κοινωνικής Ασφάλισης.
Τόσο η βιωσιμότητα, όσο και η επάρκεια του Ασφαλιστικού είναι ζήτημα εισροής πόρων και όχι περικοπών, με θεσμοθέτηση εναλλακτικών πηγών χρηματοδότησης εκτός Συνταξιοδοτικού Συστήματος και παράλληλα συνέχιση της αναγκαίας προσπάθειας για εξορθολογισμό των λειτουργικών δαπανών, αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας των Ταμείων και περικοπή των συντάξεων-επιδομάτων από τους μη δικαιούχους.
Οποιαδήποτε άλλη “λύση” είναι αδιέξοδη, υφεσιακή και καταστροφική σε ένα Σύστημα που ενώ βρίσκεται στην τρίτη θέση της Ε.Ε. αναφορικά με το ύψος των εισφορών, διανέμει “συντάξεις φτώχειας”.
Σε κάθε περίπτωση παραμένουμε στη σαφή δέσμευση και διαβεβαίωση του Πρωθυπουργού ότι δεν θα υπάρξουν νέες μειώσεις στις συνταξιοδοτικές παροχές.
