Ήμασταν μία παρέα στο Τομέα Ηρακλείου εκεί στην Παλλάδος. Όλοι μας νέα παιδιά στα χαντάκια να προσπαθούμε με 300 δρχ. τότε να ανοίξουμε τα φτερά μας να φτιάξουμε τις οικογένειές μας γεμάτοι όραμα. Ανάμεσά τους και ο Σταμάτης φαινόταν από τότε ότι μπορούσε να ήταν τεχνίτης γιατί έπιαναν τα χέρια του .Ήταν υδραυλικός και ήξερε καλά την δουλειά. Εκεί στο υπόγειο του τομέα πειράζαμε ο ένας τον άλλον με τα χάλια μας που είχαμε μετά την βάρδια-γεμάτοι χώματα ,σκισμένα και λερωμένα ρούχα λέγαμε για τα μαστόρια που ο καθένας τους είχε και το παρατσούκλι του.
Αλλάξαμε υπηρεσίες πέρασαν 23 χρόνια εκείνος πήγε στο ΜΕΝΙΔΙ εγώ έμεινα στο ΠΕΡΙΣΣΟ.
Αραιά που και που τον έβλεπα ,τώρα τελευταία καθόλου.
Εχθές έφυγε για πάντα από κοντά μας.Θα θυμάμε τον ξεχωριστό τρόπο που έβλεπε τα πράγματα -την ζωή....Ήταν μόνο 54 χρονών.
καλό σου ταξίδι φίλε ΣΤΑΜΑΤΗ.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ
