Στον επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα, πέφτει το βάρος για τον σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας, μετά την αποτυχία του προέδρου της ΝΔ, Αντώνη Σαμαρά, να πετύχει συμφωνία στις προγραμματικές θέσεις με τους πολιτικούς αρχηγούς.
Αύριο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα δώσει τη διερευνητική εντολή στον κ. Τσίπρα, ο οποίος θα ξεκινήσει τις επαφές, πρωτίστως με τα κόμματα της Αριστεράς, δηλαδή ΚΚΕ και Δημοκρατική Αριστερά, με στόχο τον σχηματισμό αριστερής κυβέρνησης με προτεραιότητα την καταγγελία του μνημονίου και την παύση πληρωμών του χρέους για ένα εύλογο διάστημα.
Πόσο πιθανόν είναι να γίνει κάτι τέτοιο; Αδύνατο, καθώς από τα κόμματα της Αριστεράς το ΚΚΕ αρνείται κατηγορηματικά οποιαδήποτε συνεργασία, ενώ οι έδρες της Δημοκρατικής Αριστεράς φθάνουν μόλις τις 19. Ακόμη και με τη στήριξη του Πάνου Καμμένου οι έδρες φτάνουν τις 104, οπότε δεν θα μπορέσει να δοθεί ψήφος εμπιστοσύνης.
Άρα, πώς είναι δυνατόν να αποκτήσει τη δεδηλωμένη το νέο κυβερνητικό σχήμα; Εδώ βρίσκεται ο ρόλος των μέχρι χθες μεγάλων κομμάτων. Η ΝΔ και κυρίως το ΠΑΣΟΚ τις τελευταίες ώρες διαμηνύουν, μέσω κορυφαίων στελεχών τους, πως είναι ανοιχτοί στο να δώσουν ψήφο εμπισστοσύνης (ουσιαστικά ανοχής) σε κυβέρνηση Αριστεράς, με επικεφαλής τον ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να θέσουν κανέναν όρο και προϋπόθεση, παρά μόνο την παραμονή της χώρας στο ευρώ, κάτι στο οποίο συμφωνεί και η Κουμουνδούρου.
Εφόσον η παραπάνω πρόταση τεθεί επισήμως στον Αλέξη Τσίπρα από τους Αντώνη Σαμαρά και Ευάγγελο Βενιζέλο, κατά τη διάρκεια των επαφών τους, τα δύο κόμματα θα επιχειρήσουν να κάνουν μια κίνηση-ματ, θέτοντας τον ΣΥΡΙΖΑ ενώπιον των ιστορικών ευθυνών του για τη διακυβέρνηση της χώρας με στόχο είτε να αποδείξουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ουσιαστικά δεν θέλει να κυβερνήσει είτε να του χρεώσουν την κατάρρευση της χώρας, αν βεβαίως εκεί οδηγήσουν οι επιλογές που ευαγγελίζεται η Κουμουνδούρου.
Αύριο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα δώσει τη διερευνητική εντολή στον κ. Τσίπρα, ο οποίος θα ξεκινήσει τις επαφές, πρωτίστως με τα κόμματα της Αριστεράς, δηλαδή ΚΚΕ και Δημοκρατική Αριστερά, με στόχο τον σχηματισμό αριστερής κυβέρνησης με προτεραιότητα την καταγγελία του μνημονίου και την παύση πληρωμών του χρέους για ένα εύλογο διάστημα.
Πόσο πιθανόν είναι να γίνει κάτι τέτοιο; Αδύνατο, καθώς από τα κόμματα της Αριστεράς το ΚΚΕ αρνείται κατηγορηματικά οποιαδήποτε συνεργασία, ενώ οι έδρες της Δημοκρατικής Αριστεράς φθάνουν μόλις τις 19. Ακόμη και με τη στήριξη του Πάνου Καμμένου οι έδρες φτάνουν τις 104, οπότε δεν θα μπορέσει να δοθεί ψήφος εμπιστοσύνης.
Άρα, πώς είναι δυνατόν να αποκτήσει τη δεδηλωμένη το νέο κυβερνητικό σχήμα; Εδώ βρίσκεται ο ρόλος των μέχρι χθες μεγάλων κομμάτων. Η ΝΔ και κυρίως το ΠΑΣΟΚ τις τελευταίες ώρες διαμηνύουν, μέσω κορυφαίων στελεχών τους, πως είναι ανοιχτοί στο να δώσουν ψήφο εμπισστοσύνης (ουσιαστικά ανοχής) σε κυβέρνηση Αριστεράς, με επικεφαλής τον ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να θέσουν κανέναν όρο και προϋπόθεση, παρά μόνο την παραμονή της χώρας στο ευρώ, κάτι στο οποίο συμφωνεί και η Κουμουνδούρου.
Εφόσον η παραπάνω πρόταση τεθεί επισήμως στον Αλέξη Τσίπρα από τους Αντώνη Σαμαρά και Ευάγγελο Βενιζέλο, κατά τη διάρκεια των επαφών τους, τα δύο κόμματα θα επιχειρήσουν να κάνουν μια κίνηση-ματ, θέτοντας τον ΣΥΡΙΖΑ ενώπιον των ιστορικών ευθυνών του για τη διακυβέρνηση της χώρας με στόχο είτε να αποδείξουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ουσιαστικά δεν θέλει να κυβερνήσει είτε να του χρεώσουν την κατάρρευση της χώρας, αν βεβαίως εκεί οδηγήσουν οι επιλογές που ευαγγελίζεται η Κουμουνδούρου.
Θα επιχειρήσουν να πείσουν δηλαδή ότι είναι πλέον στο χέρι του κ. Τσίπρα να αποδείξει εμπράκτως ότι έχει στοχευμένη εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης της χώρας και δεν εκτονώνει τη δυναμική του στη διαμαρτυρία. Αν ο Αλέξης Τσίπρας δεν σηκώσει το γάντι, θα τον κατηγορήσουν για ανευθυνότητα και παχιά λόγια, καθώς και ότι θα σύρει τη χώρα σε νέες εκλογές με στόχο να αυξήσει τα ποσοστά του, βάζοντας το μέλλον των πολιτών σε περιπέτειες. Άλλος πιθανός στόχος είναι να τον αναγκάσουν να μην αποκλείσει πιθανή έξοδο της χώρας από το ευρώ, εάν οι εταίροι εξωθήσουν τα πράγματα στα άκρα.
Εάν αντίθετα ο ΣΥΡΙΖΑ τολμήσει και προχωρήσει σε σχηματισμό κυβέρνησης με στήριξη από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ(κάτι που δεν συγκεντρώνει μεγάλες πιθανότητες), με ισχυρό λαϊκό έρεισμα σήμερα και τη στήριξη/ανοχή 220 βουλευτών (εφόσον ο Πάνος Καμμένος αρνηθεί να στηρίξει την κυβέρνηση και προτιμήσει τον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης) θα έχει τη μεγαλύτερη δυνατή διαπραγματευτική δύναμη για να πετύχει τη βασική προεκλογική του εξαγγελία, δηλαδή ανατροπή του μνημονίου και παραμονή στο ευρώ.
Ουσιαστικά, σε πρώτη φάση, το πολιτικό παιχνίδι θα παιχτεί στο ποιος θα χρεωθεί την ευθύνη της διεξαγωγής νέων εκλογών και τις πιθανές παρενέργειες που θα έχουν. Έχει ενδιαφέρον να δούμε πώς θα επιχειρήσει να ξεγλιστρήσει ο Αλέξης Τσίπρας από την πολιτκή παγίδα που του έχουν στήσει ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.
voria.gr
