Με όλα τα φώτα της δημοσιότητας πάνω στη χώρα μας, η Ελλάδα εμφανίζει μια εξαιρετικά αρνητική εικόνα ασυνεννοησίας.
Και να σκεφθεί κανείς πως όλοι συμφωνούν ότι η χώρα χρειάζεται άμεσα κυβέρνηση! Διερωτάται κανείς τι θα συνέβαινε αν… διαφωνούσαν.
Η χθεσινή ημέρα πέρασε με τον πρόεδρο της Ν.Δ., του κόμματος που πέραν πάσης αμφισβητήσεως κέρδισε τις εκλογές, να προσπαθεί να σχηματίσει κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, με τη συμμετοχή όσο το δυνατόν περισσότερων κομμάτων.
Από την άλλη πλευρά, όλοι συνέχισαν να παίζουν με τις λέξεις – αν και όλοι είχαν προεκλογικά δεσμευθεί πως η χώρα δεν θα μείνει ακυβέρνητη!
Την ίδια ώρα ΣΥΡΙΖΑ και Ανεξάρτητοι Έλληνες επέλεγαν τον ρόλο της αντιπολίτευσης, με τον κ. Τσίπρα να δηλώνει πως θα ασκήσει «υπεύθυνη και μαχητική αντιπολίτευση» και τον κ. Καμμένο, όπως ο ίδιος ο κ. Σαμαράς δήλωσε - χωρίς να κρύβει την ενόχλησή του μετά την συνάντησή τους - να μην αντιλαμβάνεται την κρισιμότητα των περιστάσεων, επικαλούμενος κάθε είδους παράλογα προσχήματα.
Από την πλευρά του, ο κ. Βενιζέλος επιμένει στο σόφισμα περί «κυβέρνησης εθνικής συνευθύνης», υποστηρίζοντας πως σ’ αυτήν πρέπει υποχρεωτικά να συμμετάσχουν η Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΔΗΜΑΡ.
Αλλά ο κ. Τσίπρας όχι μόνο αρνείται – και δεν υπάρχει τρόπος να υποχρεωθεί – αλλά και δηλώνει ότι δεν θα αγγίξει καν την διερευνητική εντολή, αν φθάσει στα χέρια του.
Όσο για τον πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ Φ. Κουβέλη, που προεκλογικά είχε ξεκαθαρίσει ότι δεν θα μείνει η χώρα χωρίς κυβέρνηση, επανέρχεται σε θέματα διαδικαστικά και ζητά να… ανοίξει η συζήτηση (που έπρεπε να είχε ήδη κλείσει), περί των προσώπων του πρωθυπουργού και των υπουργών, προκαλώντας νέα εμπλοκή, αφού το μόνο ζήτημα που έπρεπε να τίθεται υπό συζήτηση είναι αυτό της σύνθεσης του υπουργικού συμβουλίου.
Οπότε, στο τραπέζι ο κ. Βενιζέλος έριξε την ιδέα τετρακομματικής συνάντησης υπό την Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Στο μεταξύ, έχει εμφανιστεί και διχογνωμία στο εσωτερικό της γερμανικής κυβέρνησης (η Μέρκελ εμμένει στη σκληρή γραμμή περί πλήρους τήρησης των συμφωνηθέντων «αδειάζοντας» τον υπουργό της επί των Εξωτερικών Βεστερβέλε, που εμφανίζεται πιο διαλλακτικός, προβάλλοντας την απώλεια χρόνου λόγω των αλλεπάλληλων εκλογών στην Ελλάδα και προτείνοντας αναθεώρηση χρονοδιαγραμμάτων).
Και η αδυναμία να σχηματιστεί άμεσα κυβέρνηση στην Ελλάδα, δίνει επιχειρήματα στην άκαμπτη πλευρά
